طرح اشکال: قرآن با رسم المصحف، تماماً بر پایهی علم تجوید نگاشته شده است ولی در این رسم الخط، مبانی علم تجوید مراعات نشده است.
جواب: علم تجوید، علم وحیانی نیست که نتوان در آن دست برد؛ بلکه دستوراتی برای زیبا شدن تلفظ است که در میان اهل هر لغت، رایج میباشد.
مراعات تجوید تا جایی نیکوست که موجب غلط خواندن نشود. افراطی که در داخل کردن «تجوید» در «کتابت قرآن» توسط برخی قرآننویسان صورت گرفته، موجب شده تا عوام جامعه، قرآن کریم را به «سختی» و «غلط» بخوانند. «رسم الخط حاج فردوسی» برای رهاندن تلاوت عوام جامعه از این دو معضل نگارش یافت تا عموم مسلمانان بتوانند قرآن کریم را به «راحتی» و «درست» بخوانند.
حکایت علم تجوید و قرآن کریم، در برخی مواقع، مانند حکایت کسی است که میخواست «ابرو» را درست کند ولی «چشم» را کور کرد.
علم تجوید را برای نیکو خواندن قرآن کریم توسط قاریان حرفهای ساختند و پرداختند ولی وارد کردن آن در نگارش قرآن کریم، منجر به غلط خواندن کلمات نورانی قرآن توسط عموم مسلمانان گردیده است.